Έχω κατά νου πως ο αυστηρός διδασκαλικός τόνος είναι περιττός για ευνόητους λόγους. Ιδίως όταν καλούμαστε να διορθώσουμε hοmework. Οι ενήλικες είναι γεμάτοι ενδιαφέροντα αλλά και ανάγκες και προσπαθούν να διαχειριστούν πλήθος πραγμάτων. Έχουν οικογένειες και εργάζονται άρα δεν είναι εφικτό να κάνουν πολλές “σχολικές”εργασίες. Για warm up βοηθά να τους ρωτώ για κάτι από την καθημερινότητά τους και από το οποίο μπορεί να καταπιαστεί ο διπλανός τους και να ξεκινήσει όμορφα το μάθημα. Ο διαφορετικός ρόλος τους στην έξω κοινωνία είναι υπέροχη αφορμή ώστε να εξοικειωθούν μεταξύ τους. Μέσα από την εξοικείωση θα γεννηθεί μεγαλύτερο κίνητρο να ακούσουν, να πουν, να προσπαθήσουν να αφομοιώσουν. Κυρίως στις ομαδικές δραστηριότητες σε μετέπειτα χρόνο.
Θυμάμαι κάθε στιγμή πως η διαφοροποιημένη διδασκαλία και η εξατομικευμένη προσέγγιση ισχύει και εδώ. Μέχρι λοιπόν να αποκωδικοποιήσουμε το πως μαθαίνουν ,ας χρησιμοποιήσουμε οπτικοακουστικά μέσα , σημειώσεις, χρωματιστά στυλό, ανάγνωση δυνατά κλπ. Αφού αντιληφθούμε τι ταιριάζει στον καθένα, αναθέτουμε αναλόγως εργασίες εντός και εκτός τάξης. Υλικό για early finishers ,όπως λέμε, υπάρχει για όσους επιθυμούν να αφιερώσουν παραπάνω χρόνο.
Αυτό που συχνά λέω είναι πως οι ενήλικες μπαίνουν στην αίθουσα με σκοπό να μάθουν σε χαλαρούς ρυθμούς περίπου όπως όταν πίνουν καφέ με φίλους. Δηλαδή απολαμβάνουν να εμπλακούν σε μια συζήτηση ενώ ακούνε και τα νέα των άλλων. Εάν π.χ. διδάσκουμε μια ξένη γλώσσα είναι απίστευτα σημαντικό να μας λένε με το λεξιλόγιο που ήδη κατέχουν τα νέα τους και εμείς να συνεπικουρούμε προσθέτοντας νέες λέξεις. Πόσο ευκολότερα τις μαθαίνουν έτσι!
Η επιβραβευτική μέθοδος είναι ένας ακόμη τρόπος να διαχειριστούμε μια ενήλικη ομάδα. Ένα “Μπράβο σου, θα ήθελες να μας πεις πιο πολλά για την πτυχιακή /δουλειά σου; “ ή ένα “ Το χιούμορ σου μας βοηθά να αποφορτιστούμε, ευχαριστούμε” ξεκλειδώνει και τους πιο διστακτικούς να συμμετάσχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Συνάδελφοι δεν θα παραλείπω ποτέ να τονίζω πόσο ένα μάθημα γίνεται ενδιαφέρον από έναν ενδιαφέροντα διδάσκοντα, πόσο μάλλον όταν οι μαθητές του είναι και αυτοί ενήλικες. Τα παρόμοια βιώματα είναι σύμμαχός μας. Ένας ακόμη σύμμαχος στο να χτίσουμε τις γέφυρες που ονειρεύτηκε ο Καζαντζάκης ανάμεσα στην άγνοια και τη γνώση, την αμάθεια και τη μάθηση. Πάντοτε με αγάπη και ένθερμη υποστήριξη σε όλους τους μαθητές μας.
