Γνωρίζω ότι πολλοί θα συμφωνήσετε μαζί μου πως είναι ιδιαίτερα ωραίο, τόσο στο μάτι όσο και για την ψυχολογία των μαθητών μας, να χρησιμοποιούμε ποικιλία χρωματιστών στυλό στα τετράδιά τους. Μάλιστα, ξέρω πολλούς -και τον εαυτό μου- που επιστρατεύουν άλλο χρώμα κάθε φορά. Φροντίζουν π.χ. την μια μέρα να γράφουν με μπλε, την άλλη με ροζ, την άλλη με πράσινο, ώστε να είναι όμορφο το τετράδιο των παιδιών.
Ωστόσο, υπάρχει και μια μερίδα καθηγητών που επιλέγουν το κόκκινο χρώμα κυρίως για την διόρθωση. Προσωπικά, είμαι εντελώς αντίθετη με αυτό και θα σου πω αμέσως το λόγο. Καταρχάς, το κόκκινο χρώμα τονίζει τόσο πολύ την διόρθωση που τα όσα έχει γράψει το παιδί μοιάζουν δυσδιάκριτα ή δευτερευούσης σημασίας. Πόσο μάλλον εάν η διόρθωση είναι και μεγάλη σε έκταση! Τότε τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Μου έχει τύχει αρκετές φορές να διαβάσω έκθεση νέου μαθητή μου που έχει διορθώσει προηγούμενος/-η συνάδελφος. Το αποτέλεσμα ήταν πάντοτε να αποσπάται τόσο πολύ η προσοχή μου από τις έντονες κόκκινες παρατηρήσεις ώστε να μην μπορώ να συγκεντρωθώ στο κείμενο. Και είναι φανερό πως αν δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε εμείς στο κείμενο τότε και τα παιδιά θα το βρίσκουν σχεδόν αδύνατον να διαβάσουν τις παρατηρήσεις μας αναφορικά με τα γραφόμενά τους.
Ουσιαστικά, πέρα από το αισθητικό και το πρακτικό κομμάτι, η ψυχολογία των μαθητών είναι εκείνη στην οποία θα πρέπει να δώσουμε κάποια προσοχή. Για φαντάσου να γράφεις κάτι με κόπο και με προσπάθεια και παραδίπλα/πάνω/κάτω να βρίσκονται συνεχώς έντονα ερυθρά σημάδια με διορθώσεις. Πώς θα σου φαινόταν; Δεν θα σε αποθάρρυνε; Γι’ αυτό είναι καλύτερο να μην χρησιμοποιούμε κόκκινο χρώμα στις διορθώσεις μας. Μπορούμε όμως να το χρησιμοποιούμε για να τονίσουμε έναν κανόνα γραμματικής, ένα γράμμα που δεν προφέρεται, μια κατάληξη κ.ο.κ., ακόμη και για να ζωγραφίσουμε μια όμορφη, μικρή καρδούλα στο τετράδιο των μαθητών μας. Κι αυτό είναι αναμφίβολα από τα σημάδια που αξίζει να υπάρχει στα γραπτά τους!
