Υπάρχουν στιγμές στη σχολική τάξη που θυμάμαι έντονα – όχι για τα μαθήματα, αλλά για το πώς με αντιμετώπισαν οι καθηγητές. Κάποιοι απλώς παρέδιδαν, χωρίς να μας γνωρίζουν, χωρίς να δείχνουν ενδιαφέρον για το ποιοι είμαστε ή τι θέλουμε. Τα μαθήματα γίνονταν ψυχρά, και εγώ ένιωθα να χάνω κάθε κίνητρο να συμμετέχω. Αντίθετα, οι καθηγητές που μας καλούσαν με το όνομά μας, που μας χαιρετούσαν με ένα ζεστό «καλημέρα», που άφηναν χώρο να μιλήσουμε για τον εαυτό μας και μας άκουγαν πραγματικά, μας έκαναν να νιώθουμε σημαντικοί. Ήθελα να συμμετέχω, να μην χάνω ούτε μάθημα, και με κάποιο τρόπο να τους ανταποδώσω την προσοχή και την εμπιστοσύνη τους. Αυτή η προσωπική σύνδεση δεν διδάσκει μόνο γνώσεις· δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου τα παιδιά νιώθουν ότι αξίζουν, ότι η φωνή τους μετράει και ότι η συμμετοχή τους έχει νόημα.
Ως εκπαιδευτικοί, λοιπόν, πώς μπορούμε να κάνουμε τα παιδιά να νιώθουν σημαντικά και να συμμετέχουν με χαρά στο μάθημά μας; Μερικοί απλοί τρόποι είναι:
- Αναγνώριση με το όνομά τους: Το να καλούμε κάθε μαθητή με το όνομά του δείχνει σεβασμό και προσωπικό ενδιαφέρον. Δεν είναι απλώς ένας αριθμός στην τάξη — είναι ένας άνθρωπος που έχει αξία.
- Χαιρετισμός και προσωπική επαφή: Ένα απλό «καλημέρα» στον καθένα ξεχωριστά μπορεί να φτιάξει τη διάθεση και να δημιουργήσει αίσθημα ασφάλειας και αποδοχής.
- Δίνοντας χώρο για έκφραση: Σύντομες στιγμές για να μιλήσουν για τον εαυτό τους, όπως στο warm-up, δείχνουν ότι η γνώμη τους μετράει και ότι ενδιαφερόμαστε για το ποιοι είναι, όχι μόνο για τις γνώσεις τους.
- Ενεργός συμμετοχή: Όταν δίνουμε λόγο στα παιδιά και ακούμε πραγματικά τις απαντήσεις τους, ενισχύουμε την αυτοεκτίμησή τους και την επιθυμία τους να συμμετέχουν.
- Ενεργητική ακρόαση: Ακούμε με προσοχή, χωρίς πάντα να σχολιάζουμε ή να δίνουμε συμβουλές. Γνέφουμε συγκαταβατικά, δείχνουμε ότι κατανοούμε και ευχαριστούμε το παιδί για όσα μοιράστηκε.
