Με αφορμή τους προβληματισμούς που μας γράφουν πολλοί συνάδελφοι και τις συμβουλές που μας ζητούν καθημερινά στο www.legacylegatou.gr, αναρωτιέμαι μήπως οι κρίσεις για τους μαθητές μας δεν είναι τίποτα άλλο παρά δικές μας «προβολές».
Πιο συγκεκριμένα, αναγνωρίζουμε ενίοτε πως το παιδί πρέπει να μην αγχώνεται τόσο, να συμπεριφέρεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο, να κάνει παρέα με άτομα που εγκρίνουμε, να έχει την απόδοση που θέλουμε. Δεν αναγνωρίζουμε όμως ότι στην πραγματικότητα εμείς αγχωνόμαστε πιο πολύ.
Στο www.legacylegatou.gr λαμβάνουμε συχνά και μηνύματα για το πώς θα πούμε στους γονείς ότι π.χ. το παιδί δεν έχει φίλους ή χρειάζεται να το παρακολουθήσει ψυχολόγος. Απαντώ: -Μήπως την συμβουλή του ψυχολόγου την χρειαζόμαστε εμείς ώστε να διαχειριστούμε τις καταστάσεις ή την εμπλοκή μας στην προσωπική και οικογενειακή τους ζωή; Είμαστε σίγουροι ότι δεν προβαίνουμε σε κρίσεις για τους μαθητές μας και την οικογένειά τους που πηγάζουν από προσωπικές ανάγκες; Είναι πολύ πιθανό να οικειοποιούμαστε και να εσωτερικεύουμε τα προβλήματα των μαθητών σε τέτοιο βαθμό που να ξεφεύγει της δικαιοδοσίας μας. Και η δικαιοδοσία μας είναι έως ένα σημείο.
Εμείς καλούμαστε -και αμειβόμαστε γι’ αυτό- να διδάξουμε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο και δεν είναι σωστό να παραβαίνουμε τα όρια που διακρίνουν και οριοθετούν τα επαγγέλματα. Με άλλα λόγια, μπορεί να κάνουμε χιλιάδες άλλα πράγματα μέσα στην τάξη πέρα από το μάθημα καθαυτό αλλά δεοντολογικά απαγορεύεται να συμπεραίνουμε το οτιδήποτε αυθαίρετα. ~ Παράδειγμα : Ο Πετράκης έσπρωξε τον Γιαννάκη άρα έχει επιθετική συμπεριφορά!
Διαγνώσεις ατομικές και εξειδικευμένες αναλύσεις χαρακτήρων των μαθητών μας δεν επιτρέπεται να κάνουμε. Άπτονται του ρόλου των ψυχολόγων. Είναι χρέος μας να περιγράψουμε τα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν και σχετίζονται με την συμπεριφορά ενός παιδιού, αλλά δεν είναι δουλειά μας να πούμε ότι έχει δυσλεξία, διάσπαση προσοχής ή χρήζει της βοήθειας παιδοψυχολόγου. Αντ’ αυτού, μπορούμε να πούμε τι έχουμε εντοπίσει στους γονείς και να τους προτείνουμε να απευθυνθούν στους δασκάλους π.χ ειδικής αγωγής ή στον σχολικό σύμβουλο (ιδίως στη περίπτωση που βλέπουμε το παιδί για λίγες μόνο ώρες την εβδομάδα). Αυτό γίνεται διακριτικά και με διάθεση βοηθητική.
Επιπλέον, αδυνατώντας να διαχειριστούμε μια κατάσταση ή μια τάξη, καλό είναι να ζητάμε λύσεις από άλλους συναδέλφους. Πάνω απ’ όλα ας περιορίσουμε την εμπλοκή μας σε ζητήματα που δεν σχετίζονται άμεσα με το μάθημα. Ειδάλλως αφού εντοπίσουμε το πρόβλημα, ας αναλάβουμε δράση: ας προμηθευτούμε βιβλία, ας ανατρέξουμε σε σχετικά άρθρα και ας ρωτήσουμε και άλλους συναδέλφους για το πώς μπορούμε να χειριστούμε μια κατάσταση. Αρκεί να υπάρχει πρόβλημα, όχι να το φανταζόμαστε!
Ωστόσο, δεν χρειάζεται να σπαταλήσουμε πολύ χρόνο και περίσσεια ενέργεια στα προβλήματα. Καλύτερα να επικεντρωθούμε στις λύσεις και να κοιτάξουμε αυτές τις λίγες ώρες που βλέπουμε τους μαθητές να τους παρέχουμε ένα ευχάριστο και εποικοδομητικό μάθημα. Γιατί αυτή είναι η βασική μας εργασία.
Υ.Γ. Στο σάιτ μας www.legacylegatou.gr θα βρεις πλήθος άρθρων για ποικίλα εκπαιδευτικά ζητήματα, ωστόσο είμαστε δίπλα σου, απαντώντας σε οποιαδήποτε απορία έχεις και καθοδηγώντας σε να κάνεις το καλύτερο για τους μαθητές σου. Η φόρμα επικοινωνία μας είναι εδώ https://legacylegatou.gr/epikoinonia/ και το email μας είναι αυτό [email protected].
